Prolog Dekalogu Drukuj Email
Autor: Henryk Turkanik   
poniedziałek, 01 marca 2010 20:47

A Pan mówił wszystkie te słowa i rzekł:

"Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli" (Ex 20,1.2.).

Pomijany zwykle w nauczaniu biblijnym przepiękny wstęp do Dekalogu, stanowiący preludium Bożego Objawienia, wspaniałą inwokację Bożego posłania.

Dekalog bowiem był wiernym i doskonałym wyrazem Bożego Przymierza z Izraelem:

"I oznajmił wam swoje przymierze, które nakazał wam zachowywać: dziesięć słów , które wypisał na dwóch tablicach kamiennych" (Deut 4,13). Przykazania Dekalogu bowiem nie miały zawężać ani ograniczać życia ludzkiego i jego wolności, ale je ochronić. W prologu Bóg kieruje swoje słowo pod adresem wybranego narodu: „Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli". Wielkiemu Bogu Jahwe zależy na wolności Jego ludu, dlatego uwolnił go spod jarzma niewoli: „Jam jest Pan, Bóg wasz, który wy prowadziłem was z ziemi egipskiej, abyście nie zostali ich niewolnikami; połamałem drewna waszego jarzma i sprawiłem, że wyprostowani chodzić możecie"(Lev 26,13).

"Was zabrał Pan i wyprowadził z żelaznego pieca, z Egiptu, abyście byli Mu jego własnym ludem, jak to jest dzisiaj" (Deut 4,20; 1Krl 8,51; Jr 11,4).

Dekalog był dla Izraela „MAGNA CHARTA LIBERTATUM" - "Wielką Kartą Wolności".

Prolog Dekalogu objawia jedną z największych tajemnic starego Przymierza - tajemnicę wyboru Izraela. Wszechmogący Bóg wyprowadził ten naród z obozów jenieckich w Egipcie i wyprowadził na wolność. Dlaczego? Ponieważ ich niewytłumaczalnie miłował. Dał im baranka paschalnego, aby skropili jego krwią drzwi swoich baraków. Swoim tchnieniem rozdzielił wody Morza Czerwonego, zaspokoił ich głód dając im chleb na pustyni, gasił ich pragnienie wodą ze skał. Pan był ich Bogiem. Dekalog zatem był darem łaski. Dlatego też dwa pierwsze wiersze Dekalogu są takie ważne. "Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli". Słowa te stanowią łaskę na progu Prawa.

"JAM JEST PAN BÓG TWÓJ..."

Oto pierwsza fraza Bożego poselstwa. Odwieczny Absolut, który najpierw objawił się Mojżeszowi jako "JESTEM KTÓRY JESTEM" (Ex 3r), teraz objawia się całej wspólnocie starotestamentowej. Dotychczas znany był patriarchom jako BÓG NAJWYŻSZY-"EL ELION" (Gen..14,18-22), BÓG WSZECHMOCNY - "EL SADDAI”) (Gen 17,1; Ex 6,23) i BÓG WIEKUISTY-"ELOLAM” (Gen 21,33), teraz natomiast objawił się jako BÓG ODKUPICIEL - "JAHWE" - JESTEM KTÓRY JESTEM - (Ex.3,13-15; 6,3). JAHWE to nowe, zbawcze Imię wielkiego Wszechmocnego Boga. W treści tego boskiego JESTEM (Jam Jest) zauważamy zarówno absolutną suwerenność, jak i boską ponadczasowość, która gotowa jest obdarzyć świat swoim "zbawiennym jestestwem". A kiedy przybędzie w pełni czasu (Gl 4,4), aby na krótko zamieszkać w swym namiocie (J 1,14), objawi w pełni chwały treść swego boskiego "Jam Jest":

- JAM JEST Chleb Żywota (J 6,35)
- JAM JEST Światłość Świata (J 8,12)
- JAM JEST Drzwiami (J 10,7)
- JAM JEST Dobry Pasterz (J 10,11.14)- JAM JEST Zmartwychwstanie i Żywot (J 11,25)
- JAM JEST Droga i Prawda, i Żywot (J 14,6)
- JAM JEST Krzew Winny (J 15,1.5)

Transcendentny, ponadczasowy JAM JEST w historii zbawienia jest czymś więcej niż przeszłością (Ex 3,14), teraźniejszością (J 18,5-8) czy przyszłością (Ex 3,15b); On jest Wiekuistym Jahwe - JAM JEST (Ap 22,13.16).

Dodane słowa „Bóg twój" stanowią pieczęć nieprzemijającej przychylności Boga wobec swego stworzenia, a do słów „Bóg twój" po zmartwychwstaniu Pan Jezus Chrystus dołączył jeszcze kosztowniejsze, dotychczas nieosiągalne "Ojciec": "Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, do Boga mojego i Boga waszego"(J 20,17).

”… KTÓRY CIĘ WYPROWADZIŁ Z ZIEMI EGIPSKIEJ, Z DOMU NIEWOLI"

Przychylność Boga - Jahwe, odwiecznego JAM JEST została objawiona i okazana w wyraźny, naoczny sposób w czasie wyjścia Izraela z Egiptu. Wszechmocny Bóg wyprowadził wybrany naród swą potężną Prawicą (Ex 14,8). Ten zbawczy czyn Boga będzie treścią ponadczasowej pieśni odkupionych, -"sztandarowym" hymnem Izraela, powtarzanym stale i przy każdej okazji (Ex 3,17; 12,42.51; 13,3.9.14.16; 14,30; 16,1.6.32; 19,1; 20,2; 22,21 ;23,9; 29,46; 32,11; Lev 11,45; 19,34.36; 22,33; 23,43; 25,38.42.55; 26,13.45; Num 15,41; Deut 4,20; 5,15; 6,12; 7,8; 8,14; 13,6.11; 15,15; 16,3; 20,1; 24,22; 29,24; Joz 24,17); Sdz 2,1; 1Sm 12,6). Pieśń wybawienia z Egiptu stanie się „kamieniem węgielnym", "wyznaniem wiary" narodu izraelskiego (Lev 26,13; Deut 7,8; 16,3; Ps 81,11). I tak Ozeasz, jeden z najstarszych proroków, cytuje dwie znamienne wypowiedzi Boga: „Ja, Pan, jestem twoim Bogiem od wyjścia z ziemi egipskiej" (13,4) oraz: "Pokochałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu" (11,1). Z punktu widzenia historii zbawienia to wybawienie Izraela (Ex 14,30) było "pra-czynem" Boga - Wybawiciela, a z pojęciem "wybawienia" związane będą odtąd wyrażenia o "uwolnieniu" i wypuszczeniu na wolność" (Ex 6,6-7; Deut 9,26).

Wyzwoleńczy czyn Boga, przedstawiony we wstępie do Dekalogu, został urzeczywistniony jako "teraźniejszość" w okresie wyjścia Izraela z Egiptu, a jako "przyszła wartość" po upływie piętnastu stuleci okazał się w mocy na Bożym Pomazańcu, Synu Bożym, który został ukryty w Egipcie przed nienawiścią Heroda (Mt 2,13-15), a po jego śmierci Boży Pomazaniec powrócił i zamieszkał w Nazarecie (Mt 2,19-23), gdy zaś nadeszła godzina dokonał dzieła wybawienia na Golgocie (Rz 3,24-25; Kol 1,12-14; Tt 2,14). Tak więc odkupieni Pańscy, uratowani przez krew Pana Jezusa Chrystusa (Dz 20,28), zostali przez tego samego Boga - Wybawiciela - Jezusa (Jahwe jest zbawieniem) włączeni do cudownej eschatologicznej perspektywy zbawienia: IZRAEL - PAN JEZUS CHRYSTUS – KOŚCIÓŁ (Hbr 12,18-29).

Ta wspaniała prezentacja Boga Jahwe jako Wybawiciela i Wyzwoliciela stanowi przepiękną ornamentację „strony tytułowej" Dekalogu, tworząc majestatyczny portal prowadzący do wnętrza monumentalnej budowli Dekalogu.