NAUKA O BIBLII

Studiowanie tego, co Biblia naucza o sobie, nazywa się Bibliologią. Biblia utrzymuje, że jest Bożym objawieniem o nim samym.

OBJAWIENIE

Nie może być wątpliwości co do Bożych możliwości objawienia samego siebie, bowiem określenie Boga, które zaprzeczałoby jego ponadnaturalnej mocy, byłoby sprzecznością pojęć. W dużym stopniu sami potrafimy ujawnić nasze myśli innym ludziom; w mniejszym stopniu zwierzętom. Jasnym jest, że Bóg może objawić siebie człowiekowi, jeśli tylko pragnie to uczynić. Jest pytanie, dlaczego Bóg miałby chcieć to uczynić?

Jeśli Bóg oczekuje od swoich stworzeń posłuszeństwa wobec Jego woli, to musiałby stworzeniom tym objawić swą wolę. W przeciwnym razie trudno byłoby zrozumieć, w jaki sposób czyniłby je odpowiedzialnymi za nieposłuszeństwo.

Poza tym, całkowicie niezależnie od objawienia Bożej miłości w Biblii, wydaje się oczywistym, że Bóg nie stworzyłby rasy ludzkiej, gdyby nie pragnął jej się objawić. Z drugiej strony, ograniczony w swych możliwościach poznawczych człowiek nie potrafi swym własnym wysiłkiem dojść do poznania nieskończonego Boga. Ludzka filozofia jest próbą zrozumienia natury wszechświata. Choć jest to pragnienie szlachetne samo w sobie, zwykle zaczyna się od nakreślonego celu, jakim jest wykluczenie potrzeby objawienia od Boga, i w ten sposób okazuje się być ciągiem wzajemnie wykluczających się teorii.

Mówiąc krótko, Bóg jest w stanie objawić siebie samego. Bóg dał człowiekowi swe objawienie, było to Jego zamiarem. Następne pytanie to: „Czy Biblia jest objawieniem Boga o sobie?”

CZY BIBLIA JEST OBJAWIENIEM BOGA O SOBIE?

Istnieje wiele religijnych ksiąg. Niektóre z nich, jak na przykład Koran czy Księga Mormona utrzymują, że są objawieniami od Boga. Biblia twierdzi, że jest objawieniem od Boga i na podstawie podanych niżej dowodów uzasadnić można, że Biblia jest taką właśnie Księgą. Zastanówmy się tylko nad kilkoma dowodami.

Na początku mamy do czynienia z jednością Biblii. Ta jedna Księga zawiera w sobie sześćdziesiąt sześć różnych ksiąg. Napisane one zostały przez około czterdziestu różnych ludzi - królów, pasterzy, kaznodziejów, rolników, kapłanów i innych. Pomiędzy pierwszym a ostatnim pisarzem upłynęło prawdopodobnie 1500 lat.

Wyobraźmy sobie dzisiaj książkę, w której pewne części zostały napisane w roku 500, inne około roku 1000, wiele około roku 1200 do 1500, a następnie po 400 letniej przerwie napisanych zostało dwadzieścia siedem bardzo ważnych ksiąg i dodanych do zbioru, poczynając od roku -1900. Powiecie, że one wszystkie różniłyby się i zaprzeczały sobie.

Sześćdziesiąt sześć ksiąg w Biblii zostało napisanych w przeciągu podobnego okresu czasu - od około 1400 roku przed Chrystusem do 100 roku po Chrystusie - a jednak wszystkie one mówią o jednej wielkiej Osobie, Panu Jezusie Chrystusie. Chrystus jest jednoczącym tematem różnorodnych ksiąg Biblii.

Niektórzy ludzie mówią, że Biblia nie jest prawdomówna, ponieważ pewne wiersze „zaprzeczają” innym. Podczas gdy prawdą jest, że mogą być problemy związane ze studiowaniem Biblii, jest również prawdą, że praktycznie wszystkie tak zwane „sprzeczności” mogą być rozwiązane przy uważnym studiowaniu. Służy to po prostu do jaśniejszego wyrażenia piękna Pisma Świętego. Pozostałe „sprzeczności” przypisać możemy ograniczonej zdolności człowieka w zrozumieniu nieskończonej mądrości i wiedzy Bożej.

Starożytna historia popiera twierdzenie Biblii, że jest Bożym objawieniem. Rzetelna świecka historia starożytnego świata niezmiennie popiera Biblię. Archeolodzy prowadzą wykopaliska wokół ruin starożytnych miast i znajdują dokumenty, które pomagają im zrozumieć starożytną historię. Przy pierwszym badaniu niektóre z tych dokumentów wydają się być w niezgodzie z Biblią, i jakże często zakłada się, że Biblia musi się mylić, a starożytny historyk ma rację. Jednak ogólną tendencją w ostatnich latach, nawet wśród świeckich historyków, jest uzasadniać, że wbrew wszystkiemu Biblia jest historycznie dokładna.

Wiele zastrzeżeń co do historycznej dokładności Biblii opiera się na z góry powziętym wyobrażeniu, że cuda są niemożliwe. Jednakże każda rozumna osoba będzie musiała przyznać, że jeżeli naprawdę jest Bóg, to on nie tylko może, ale będziemy się po nim spodziewać działania w ponadnaturalny sposób.

Inny dowód na to, że Bóg objawił siebie w Biblii znajdujemy w spełnionych proroctwach. Całe wieki przed przyjściem Chrystusa prorocy Boży przepowiedzieli kiedy, gdzie i w jaki sposób On się narodzi, że umrze i powstanie z martwych. Wiele szczegółów przepowiedzianych w Starym Testamencie widzimy wypełnionych w Nowym Testamencie. Tylko Bóg może obdarzyć człowieka taką szczegółową wiedzą całe wieki przed czasem.

Niewierzący próbują obejść ten godny uwagi dowód mówiąc, że te proroctwa zostały napisane po tym, jak miały miejsce wydarzenia, albo że pisarze nowotestamentowi przedstawili urojone szczegóły sugerując, że proroctwa te zostały wypełnione. Teoretyzują, że wszystko to zostało zrobione, by zwieść ludzi. Ale staranne szczegółowe studiowanie pokaże, że takie wyjaśnienia są nieadekwatne i fałszywe.

Następną, godną uwagi rzeczą jeśli chodzi o Biblię jest jej siła przekonywania - zdolność do wzbudzenia w ludziach poczucia winy za grzech. Stary Testament podaje święte Boże prawo (zakon), tak święte, że żaden zwykły człowiek nie potrafi go nigdy w pełni przestrzegać. W Nowym Testamencie pokazane jest życie doskonałego człowieka - Pana Jezusa Chrystusa. Jeśli ktokolwiek myśli, że potrafi przestrzegać Boże prawo, niech usiłuje osiągnąć doskonałość Jezusa. Biblia ustala prawdziwie wysoki poziom. Miliony ludzi czytających Biblię uświadamia sobie swe własne upadki i czuje się potępionymi przed Bogiem.

Przekształcająca życie moc Biblii jest jeszcze jednym dowodem jej Boskiego pochodzenia. Nie moglibyśmy mieć pokoju ani radości, gdyby Biblia jedynie pozostawiła nas czującymi się potępionymi. Jednakże to jest tylko przygotowaniem do zwiastowania o zbawieniu. Biblia mówi nam o Zbawicielu, tak cudownym, że nikt w żadnej innej księdze na świecie nie może się z nim równać. Zasadniczo każda religijna księga mówi ludziom co mają czynić, by być zbawionymi. Jedynie chrześcijańska Biblia mówi nam, że Chrystus poniósł karę za grzech i że wszystko zostało wykonane. Boży plan zbawienia jest zbyt cudowny, zbyt prosty i zbyt piękny, by był dziełem człowieka. Przez takie zwiastowanie o Chrystusie życie wielu zostało całkowicie zmienione, bogatych i biednych, religijnych i światowych, ludzi nieoświeconych i agnostyków - niepoliczone miliony znalazły pokój dzięki biblijnemu orędziu.

Trwała wartość i zachowanie Biblii do naszych czasów jest jeszcze jednym dowodem jej Boskiego pochodzenia. Niektórzy ludzie odrzucają Biblię, ponieważ jest stara. Ale sam fakt, że Biblia jest tak starodawna, jest decydujący. Bóg zachował ją przez wiele wieków. Oczywiście są również inne starodawne księgi, jednakże żadna z nich nie była poddana próbie przeżycia w cudowny sposób licznych, zaciekłych prób jej zniszczenia tak jak Biblia. Bóg zachował ją dla nas aż do teraz, ponieważ jest to Jego Słowo.

A jeśli chodzi o dzień dzisiejszy? Jeśli Biblia jest tak nieaktualna, jeśli nauka udowodniła, że jest pełna błędów, to możemy założyć, że nie jest już więcej poszukiwana, a przecież wysyła się jąobecnie na wszystkie strony świata w większej liczbie niż kiedykolwiek przedtem. Jak ocenia Amerykańskie Towarzystwo Biblijne, przynajmniej część Biblii została przetłumaczona na ponad 1400 języków. Prawdopodobnie 95 procent wszystkich ludzi na świecie potrafi zrozumieć jeden lub więcej z tych języków. Każdego roku drukuje się i rozprowadza trzydzieści milionów części Bożego Słowa.

Z tych i innych powodów każda nieuprzedzona osoba może zwrócić się do Biblii i oczekiwać, że usłyszy przemawiający przez nią głos Boga.

NATCHNIENIE

Czasami mamy tendencję, by używać słów „natchnienie” i „objawienie” prawie, że zamiennie. Mogłoby to być lepiej zrozumiałe, gdyby słowo „objawienie” było używane tylko do tych części Pisma Świętego, których dany pisarz nie mógł znać bez specjalnych informacji od Boga. Dla przykładu historia stworzenia nie mogła być znana Mojżeszowi, autorowi Genesis, gdyby Bóg mu tego nie powiedział. Z drugiej strony wiele części Biblii jest zapisami tego, co dany pisarz widział lub zrobił, czy też dowiedział się od innych. Pisarze ci byli natchnieni przez Boga, by zapisać pewne wydarzenia historyczne, a pominąć wiele innych. Dlaczego taka selekcja? Duch Święty dał nam w Biblii właśnie to czego potrzebujemy: „Całe Pismo... jest pożyteczne”. Dlatego możemy powiedzieć, że Biblia zawiera wiele objawień od Boga, ale całe Pismo Święte jest natchnione. Pełne natchnienie oznacza, że wszystkie tematy, którymi zajmuje się Pismo Święte, są w pełni natchnione. Słowne natchnienie oznacza, że same słowa Pisma Świętego są natchnione. Prawdziwość tych stwierdzeń jest widoczna, kiedy zastanawiamy się nad tym, co Biblia mówi o sobie.

Stary Testament twierdzi, że jest natchniony. Często w Starym Testamencie możemy przeczytać „Tak mówi Pan” lub „Bóg przemówił do Jozuego” itp. Takie lub inne podobne zwroty występują w Starym Testamencie tysiące razy. Na przykład Mojżesz utrzymywał, że Bóg mówił do niego. „Zawołał nań Bóg spośród krzewu i rzekł: Mojżeszu! Mojżeszu!” (Ex. 3,4). „Rzekł Pan do mnie” (Deut. 1,42). „Mnie zaś rozkazał Pan” (Deut. 4,14) itd.

Dawid twierdził, że Bóg przemówił do mego. „Duch Pana przemawia przeze mnie, a słowo jego jest na języku moim. Rzekł Bóg Izraela, przemówiła do mnie opoka Izraela” (2 Sam. 23,2.3).

Wszystkich szesnastu piszących proroków od Izajasza do Malachiasza twierdzi, że mówił do nich Bóg. Ponadto; Chrystus nauczał, że Stary Testament jest natchniony - Zakon (Mat. 5,18; Mk. 7,8); Prorocy (Jan 6,45), w sensie ogólnym (Łuk. 16,29-31; Jan 17,17). Dalej apostołowie wierzyli, że Stary Testament jest natchniony. Piotr powiedział: „Duch Święty przepowiedział przez usta Dawida” (Dz. Ap. 1,16). „Proroctwo... wypowiadali ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym” (2 Ptr. 1,21). Paweł napisał: „Dobrze Duch Święty powiedział do ojców waszych przez proroka Izajasza” (Dz. Ap. 28,25). „Całe Pismo przez Boga jest natchnione” (dosłownie „jest Bożym natchnieniem” (2 Tym. 3,16). 2 Ptr. 1,21 i 2 Tym. 3,16 są klasycznymi wierszami dotyczącymi natchnienia Pisma Świętego - Biblii.

Kiedy Chrystus był na ziemi obiecał swoim uczniom, że Duch Święty pomoże im napisać Nowy Testament. Powiedział: „Duch Święty... naucza was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” (Jan 14,26). To miało im pomóc napisać Ewangelię. Jezus powiedział: „Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę” (Jan 16,13). To miało im pomóc napisać Listy, które prezentują nam cudowne prawdy Nowego Testamentu. Chrystus powiedział również o Duchu Świętym: „To co ma przyjść, wam oznajmi” (Jan 16,13). Obietnica ta została częściowo wypełniona, kiedy Jan napisał Księgę Objawienia i częściowo, kiedy inni apostołowie napisali prorocze wersety.

Pisarze Nowego Testamentu zdawali sobie z tego sprawę, że byli kierowani przez Ducha. Paweł napisał: „Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha” (1 Kor. 2,10). „To, co wam piszę, jest przykazaniem Pańskim” (1 Kor. 14,37). „Przez objawienie została mi odsłonięta tajemnica” (Ef. 3,3). „A Duch wyraźnie mówi” (1 Tym. 4,1). Jan wiedział, że jest natchniony (zobacz Objawienie 1,1; 14,13; 19,9).

Zarówno Piotr (1 Ptr. 1,12) jak i Paweł (Gal. 1,12) wiedzieli, że Ewangelia była od Boga. Ludzie ci od swojej młodości wiedzieli, że Stary Testament był natchniony przez Boga. Duch Święty pokazał im, że Nowy Testament był w równym stopniu natchniony. Na przykład Ewangelie łączą się z Pismem Świętym Starego Testamentu i postawione zostały na tej samej płaszczyźnie w 1 Kor. 15,3.4. Śmierć, pogrzebanie i zmartwychwstanie Chrystusa zapisane są jako „według Pism”. W 1 Tym. 5,18 Paweł cytuje zarówno z Deuteronomium jak i z Ewangelii Łukasza i nazywa je „Pismem”. W 1 Ptr. 1,25 Ewangelia postawiona jest na jednym poziomie ze Słowem Pana z Izajasza - obie są natchnione i wierne. W 2 Ptr. 3,2 apostołowie łączeni są z prorokami, a w wierszu 16 listy Pawła łączone są z „innymi Pismami”.

Czy są jakieś ograniczenia dla natchnienia? Widzieliśmy, że Biblia uczy, że jest w pełni i słownie natchniona przez Boga. By pomóc w zrozumieniu co to oznacza, zastanowimy się także nad tym, czego to nie oznacza.

Początkowi pisarze zachowali swoją indywidualność. Chociaż każdy pisał pod natchnieniem, nie została zniszczona osobowość pisarza. Każdy autor wyraził w zauważalny sposób swą własną indywidualność. Dla przykładu, styl i służba Jeremiasza, „płaczącego proroka”, są zupełnie inne niż Izajasza czy Ezechiela. Mateusz, Żyd, napisał swoją Ewangelię szczególnie dla Żydów, ale Łukasz, poganin, wydaje się że miał szczególnie na uwadze Greków. Jest godne uwagi, że osobowość Pawła i Piotra, Jakuba i Jana przeświecają poprzez ich natchnione pisma.

O ile nam wiadomo, wszystkie oryginalne manuskrypty (rękopisy) wszystkich wybranych przez Boga autorów zagubione zostały dawno temu. Bóg w swej mądrości dopuścił aby się to stało, bez wątpienia dla uniknięcia oddawania czci przedmiotom (porównaj 2 Król. 18,4). Jednakże Bóg zachował doskonałe kopie, które zasadniczo są takie same jak oryginalne dokumenty, nawet jeśli chodzi o słownictwo.

Z powodu różnic między językami niemożliwym jest posiadać doskonałe tłumaczenie. Jednakże tłumaczenia, które posiadamy są całkiem wystarczające do czytania i studiowania.

Natchnieni autorzy byli często ograniczani w tym co pisali. Czasami, chcieliby napisać więcej, ale Duch Święty ich powstrzymywał. Na przykład w Księdze Objawienia Jan miał właśnie zapisać wypowiedź siedmiu grzmotów, ale powiedziano mu, by tego nie robił (Obj. 10,4). Autor Listu do Hebrajczyków chciał pisać o Melchisedeku (Hebr. 5,11), ale został powstrzymany. Juda planował pisać o zbawieniu, ale zamiast tego uznał za konieczne szczerze napomnieć świętych, by walczyli o wiarę (Judy 3). W tym co napisali i w tym co nie napisali, wszyscy ci autorzy biblijni byli kierowani i powstrzymywani przez Ducha Bożego.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Łaska i Pokój" nr 85/1-2