Wydaje się, że im bardziej się starzejemy, to tym bardziej stajemy się „sztuczni”. Kiedy zaczynają słabnąć nasze oczy, kupujemy okulary. Kiedy „kończą” się nasze zęby, nabywamy sztuczne, a wielu ludzi dziękuje Bogu za aparaty słuchowe.

Biblia ma coś do powiedzenia w sprawie naszego stawania się, że tak powiem „sztucznymi”. W 2. Liście do Koryntian 4,16 czytamy. „... Bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem”. W tym samym czasie, kiedy zewnętrzny człowiek chyli się ku upadkowi, to ten wewnętrzny doznaje odnowy. Mamy niewielki wpływ na to, że fizycznie marniejemy. Proces ten możemy zwolnić przestrzegając diety i uprawiając ćwiczenia fizyczne, ale nie możemy go zatrzymać. Mimo to, jednak mamy wpływ na sferą wewnętrzną; w chrześcijaninie człowiek wewnętrzny odnawia się dzień po dniu. W jaki sposób ten wewnętrzny człowiek może być odnowiony? Odpowiedź na to pytanie znajdujemy w Liście do Rzymian 12,1.2: „Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje, jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemielicie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, mile i doskonałe”.

Jeżeli chcemy, aby nasze życie się zmieniło, musimy zacząć od umysłu. Myślenie posiada moc - stajemy się tym, o czym myślimy. Ktoś kiedyś powiedział: „Zasiej myśl, a zbierzesz działanie, zasiej działanie, a zbierzesz nawyk, zasiej nawyk, a zbierzesz osobowość, zasiej osobowość, a zbierzesz przeznaczenie”. Sposób, w jaki żyjemy, zależy od sposobu naszego myślenia. Cztery kluczowe słowa z Listu do Rzymian 12,1.2 streszczają cud jakim jest odnowiony umysł: upodabnianie, składanie, odnawianie oraz przemienianie. Przyjrzyjmy się tym czterem słowom bliżej, a zrozumiemy, co znaczy posiadanie życia przemienionego przez odnowiony umysł.

UPODABNIANIE

List do Rzymian 12,2 mówi: „A nie upodabniajcie się do tego świata...”. Nie naśladujcie ani nie chodźcie według modły tego świata. J. B. Phillips ujął to w ten sposób: „Nie pozwólcie aby świat, który jest wokół was, kształtował was na swoje podobieństwo”. Nasze nowe życie w Chrystusie rozpoczęło się w momencie upodabniania się do Niego, jak czytamy w Liście do Efezjan 2,1-5. Byliśmy kiedyś dziećmi nieposłuszeństwa i gniewu. Byliśmy kiedyś dopasowani do świata, do cielesności, do szatana. Cielesna pożądliwość wywiera nacisk na ciało, aby je podporządkować, ale nam nie wolno wracać do tego, w czym kiedyś żyliśmy. Pożądliwość oczu napiera na nasz umysł, aby ten się podporządkował. Różne rzeczy wchodzą do naszego umysłu przez oczy i uszy. Nasz rozum jest pod naciskiem, aby im ulec. Pycha życia wywiera nacisk na naszą wolę, aby ta również poddała się. Codziennie jesteśmy wystawiani na ataki, ale nie możemy pozwolić na upodabnianie się do świata.

SKŁADANIE

W Liście do Rzymian 12,1 czytamy, że Bóg chce ofiary z naszych ciał: „...byście składali ciała swoje, jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza”. Składanie to jest trojakiego rodzaju: Po pierwsze, ciała nasze są świątynią Boga - miejscem, w którym On mieszka. Po drugie, nasze ciała są Bożymi narzędziami (Rzym. 6,16) i my winniśmy oddać Bogu, jako oręż sprawiedliwości, na Jego służbę. Po trzecie, ciała nasze są Bożym skarbcem: „Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas” (2 Kor. 4,7). A oto praktyczny sposób, w jaki możesz oddać samego siebie Bogu. Kiedy rano zadzwoni budzik wstań i powiedz: „Panie, oto moje ciało. Jestem do Twojej dyspozycji”. Następnie oddaj Bogu swój umysł sięgając po Biblię, pozwalając, aby Słowo Boże przemówiło do ciebie, przemieniało i odnawiało twój umysł. Na koniec módl się i oddaj Bogu swoją wolę. Jeśli będziesz czynił to każdego dnia, będą się działy wspaniałe rzeczy.

ODNOWIENIE

Kolejnym etapem jest odnowienie. „A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemienne przez odnowienie umysłu swego...” (Rzym. 12.2). Rezultatem złożenia naszego ciała, umysłu i woli Bogu będzie odnowienie umysłu. Odnowienie opisane jest w Liście do Kolosan 3,9.10. Zauważmy, że odnawianie jest stałym procesem. Codziennie jesteśmy odnawiani, ale celu nie osiągniemy, dopóki nie przejdziemy do chwały. Nowy człowiek jest odnawiany. Sam siebie nie odnawia. Oczywiście jesteśmy w tym czynni - czytamy Biblię, rozważamy, modlimy się. Duch Boży odnawia nasz umysł! Zaczynamy wtedy myśleć po Bożemu, gdyż mamy myśli pochodzące z Jego Słowa. Apostoł Paweł opisał rodzaj myśli, jakie powinny istnieć w naszym umyśle: „Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały” (Fil 4,8).

PRZEMIENIENIE

Przemienienie jest zewnętrzną zmianą mającą swoje źródło wewnątrz. Od tego samego słowa użytego w Liście do Rzymian 12,2 pochodzi słowo „metamorfoza”. Przykładem metamorfozy (czyli przemiany) w przyrodzie jest gąsienica, która zawija się w kokon, a potem wychodzi z niego, jako piękny motyl. Całe piękno, które znajdowało się wewnątrz tej gąsienicy uzewnętrzniło się w tym procesie przemiany (przepoczwarczenia). Kiedy Bóg zbawił nas, umieścił w naszym wnętrzu swoje życie. Jesteśmy stworzeni na podobieństwo Boże, ale to podobieństwo nie ujawni się poprzez nasze staranie się bycia dobrym i religijnym. Ujawni się ono tylko wtedy, jeśli pozwolimy Bogu na dokonanie duchowej metamorfozy. Kiedy umysł należący do Chrystusa i będący w trakcie uczenia się Chrystusa jest odnawiany, zostaje wtedy przemieniany tak, że chwała, która jest wewnątrz - uzewnętrznia się.

Nasze odnawianie jest codziennym procesem, w którym składamy nasze ciała, umysły i wolę Panu. Modlimy się do Boga, rozważamy Jego Słowo, uwielbiamy Go. Pozwalamy Duchowi Bożemu, aby przez Słowo Boże przemieniał nasze myśli. Wynikiem tego jest zmiana naszego umysłu i przemienione życie.