Są sprawy, zjawiska i wydarzenia, którym warto poświęcać czas, podczas gdy na inne czasu szkoda. Na pewno nie należy żałować czasu na poznawanie Boga i sposobów Jego działania. Wielkie są dzieła Pana, godne badania przez wszystkich, którzy je kochają [Ps 111,2]. Synowie Izraela mieli obowiązek  poświęcania czasu na kult Jahwe. Gdy wkroczyli do Kanaanu, natknęli się na przebogatą religijność tamtejszych narodów. Czy Bóg pozwolił im na to, aby okazali zainteresowanie wierzeniom i obrzędom owych ludów? Lecz tak z nimi postąpicie: ołtarze ich zburzycie, pomniki ich potłuczecie, święte ich drzewa wytniecie i ich podobizny rzeźbione w ogniu spalicie. Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego [5Mo 7,5-6].

Tak mówi Pan: Nie wdrażajcie się w zwyczaje narodów, nie lękajcie się znaków niebieskich, chociaż narody się ich lękają! Gdyż bóstwa ludów są marnością. Są dziełem rąk rzemieślnika pracującego dłutem w drzewie, ściętym w lesie, które przyozdabiają srebrem i złotem, umacniają gwoździami i młotami, aby się nie chwiało. Są jak straszak na polu ogórkowym, nie mówią, trzeba je nosić, bo nie mogą chodzić. Nie bójcie się ich, bo nie mogą szkodzić, lecz nie mogą też nic dobrego uczynić [Jr 10,2-5]. Nie godziło się, aby lud Boży marnował czas na poznawanie, opisywanie i dokumentowanie ludycznej religijności.

Nie warto i dzisiaj poświęcać czasu na coś, co ludzie powymyślali sobie o Bogu, pomijając naukę Pisma Świętego. Niechby tylko nie zabrakło nam czasu na poznawanie Pana Jezusa Chrystusa.  Taką postawę przyjął natchniony Duchem Świętym apostoł Paweł. Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego [1Ko 2,2].  Ale wszystko to, co mi było zyskiem, uznałem ze względu na Chrystusa za szkodę. Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa [Flp 3,7-8].

Kanonizacja? Biblia nigdzie nie mówi, że człowiek może drugiego człowieka ustanowić świętym. Nie dopuszcza jakiegokolwiek kontaktu ze zmarłymi. Zdecydowanie zabrania oddawania czci stworzeniu zamiast Stwórcy. Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze i co jest na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym [5Mo 5,8-9].

W tej sytuacji, nawet i gdy wzywa się Ojca i Syna, i Ducha Świętego, wszelkie obrzędy, rytuały i ceremonie są bez znaczenia. Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi. Przykazania Boże zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie [Mk 7,7-8].

Czy sługa Słowa Bożego czemuś takiemu ma poświęcać uwagę? Dlatego nie pisałem o wczorajszej kanonizacji.