Kto hoduje drzewo figowe, zbiera figi za swój trud, a kto dobremu Panu służy, ma w nagrodę cześć. Zaprawdę, Pan Jezus jest najlepszym naszym Panem, dostępujemy zaszczytu, gdy pozwala nam najdrobniejszą nawet służbę dla Siebie wykonać. Są tacy panowie w świecie, którym służyć jest przykro, źle jest strzec tylko samych jabłoni leśnych i w nagrodę jeść tylko kwaśne leśniówki. Lecz gdy służę memu Panu, strzegę drzewa figowego i otrzymuję najsłodsze figi. Służyć Jemu jest wielką radością, wytrwać przy Nim jest obowiązkiem moim, czego wynikiem zaś jest błogosławieństwo doczesne, a nagrodą - chwała wieczna.

Uczczeni będziemy, kiedy zebrany będzie plon służby naszej. Aniołowie, którzy teraz nam służą, uniosą nas do nieba, gdy pracę naszą na ziemi wykonamy. Niebo, gdzie Pan Jezus przebywa, będzie darowanym nam od Niego mieszkaniem. Sam Pan uczyni nas godnymi ciągłego obcowania z Nim. Któż wyobrazić sobie może pełną treść tej obietnicy: „kto strzeże Pana swego, uczczony będzie!”? Boże Święty, pomóż, bym zawsze służył Tobie - memu Panu! Pozwól mi porzucić każdą myśl o chwale ludzkiej, aż do tej godziny, gdy Sam zechcesz mnie uczcić! Niechaj Duch Święty raczy uczynić ze mnie cierpliwego sługę, który niesie pokój Boży.