Nad to powiadam wam: odtąd ujrzycie Syna człowieczego, siedzącego na prawicy Majestatu i przychodzącego na obłokach niebieskich. (Mat. 26, 64)

O, Panie, byłeś najgłębiej poniżony, gdyś stać musiał przed Twoimi prześladowcami, jak złoczyńca. A oczy wiary Twojej umiały spojrzeć ponad poniżeniem chwili w Twoją chwałę przyszłą. Co za słowa: „nad to - odtąd!” Chciałbym naśladować Twoje święte przewidywanie, a wpośród nędzy, chorób i potwarzy móc także powiedzieć: „nad to - odtąd”. Zamiast słabości miałeś pełną moc, zamiast hańby - całą wspaniałość, zamiast szyderstwa - całe uwielbienie.

Krzyż nie zaćmił blasku Twej korony, jak i plwanie nie zeszpeciło piękności Twego oblicza. Nie, raczej męka Twoja wyżej wyniosła Cię i bardziej uczciła. Chciałbym też zaczerpnąć odwagi z Twojego „odtąd”. Pragnąłbym zapomnieć o obecnym smutku dla nadziei przyszłego triumfu.

Pomóż mi, wprowadzając mnie w ogrom miłości Twego Ojca i Twojej cierpliwości własnej, abym nie chwiał się, gdy dla Imienia Twego wyszydzony będę, ale bym coraz więcej rozmyślał o tym „odtąd”, a przeto tym mniej o dziś. Wkrótce będę. u Ciebie i ujrzę chwałę Twoją, przeto nie wstydzę się, ale powiadam w głębi duszy: „nad to - odtąd”.