Reakcja na diagnozę o niepełnosprawności dziecka.

Droga do akceptacji:

- Okres szoku.

- Okres kryzysu emocjonalnego.

- Okres pozornego przystosowania się do sytuacji.

- Konstruktywne przystosowanie się do sytuacji.

Przeżycia związane z niepełnosprawnością w świetle Pisma Świętego

Ludzie z kart Biblii borykali się z obecnością cierpienia w swoim życiu. Szukali sposobów na jego zrozumienie, które łączyły w sobie ich wiarę w Bożą moc, jak i dobroć.

Dlaczego?!

wg ST

1. Przyczyna cierpienia leży w upadku człowieka w raju - I Moj. 3

2.Cierpienie jako wyraz Bożego gniewu - II Moj. 9:1-12

3.Starotestamentowa ,,Idea odpłaty”

Nieszczęście, cierpienie, zło to przywołanie człowieka do pokuty i nawrócenia.

Sensem cierpienia jest przybliżenie człowieka do Boga, oczyszczenie, wypróbowanie ale również jest to forma kary i ponoszenia konsekwencji nieposłuszeństwa Bogu. Pozwala go lepiej poznać.

W doświadczeniach Bóg staje przy cierpiących okazując współczucie i pomoc:

Wymierza sprawiedliwość skrzywdzonym. Daje chleb głodnym, Pan oswobadza więźniów. Pan otwiera oczy ślepych, Pan podnosi zgnębionych, Pan kocha sprawiedliwych, Pan strzeże przechodniów, sierotę i wdowę wspomaga… Ps. 146:7-9

Nauka Jezusa:

1. Cierpienie spowodowane grzechem.

Później spotkał go Jezus w świątyni i rzekł do niego: o to wyzdrowiałeś: już nigdy nie grzesz, aby ci się coś gorszego nie stało Jan 5:14

2. Cierpienie spowodowane bezpośrednio przez szatana.

A czy tej córki Abrahama, która szatan związał już od osiemnastu lat, nie należało rozwiązać od tych pęt w dniu sabatu? Łuk13:10-17

Bycie Bożym dzieckiem i wierne naśladowanie Chrystusa nie gwarantuje uniknięcia cierpienia. Wręcz przeciwnie – jest wiązane z ponoszeniem ofiar.

Przywoławszy lud wraz z uczniami swoimi, rzekł im: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego sienie i weźmie krzyż swój i naśladuje mnie . Mar 8:34-35

Zasada:

Kościół ma nieść pomoc tym członkom społeczeństwa, którzy są bezbronni. Dziś do tej grupy należy zaliczyć w szczególności niepełnosprawnych intelektualnie.

Czystą i nieskalną pobożnością przed Bogiem i ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli. Jak. 1:27

Pomoc wspólnoty kościelnej:

Ważna jest pomoc rodzinie w przejściu przez trzy pierwsze okresy, aby weszła w okres konstruktywnego przystosowania się do sytuacji. Nie każda rodzina dochodzi do tego czwartego etapu,co uniemożliwia właściwy rozwój ich dziecka i wykorzystywanie potencjału,który w każdym człowieku istnieje.

Jak pomóc w okresie szoku po otrzymaniu diagnozy o niepełnosprawności dziecka?

Rola grupy wsparcia: - Wsparcie emocjonalne i duchowe - Wsparcie praktyczne - Pokierowaniem do właściwych instytucji zajmującej się pomocą

Jak pomóc w okresie kryzysu emocjonalnego?

Pomagać rodzicom: - w przekierowywaniu uwagi z poszukiwań na rehabilitację dziecka i normalne życie rodziny, - w normalnym traktowaniu niepełnosprawnego dziecka, - w prowadzeniu życia towarzyskiego na podobnym poziomie, - jak przed pojawieniem się w rodzinie niepełnosprawnego dziecka, - w nie porównywaniu swojego dziecka z innym dziećmi, - przyjęciu do wiadomości,że jego rozwój będzie ograniczony niepełnosprawnością i uzależniony od wkładu pracy w rehabilitację oraz od sposobu traktowania dziecka w rodzinie, - w poradzeniu sobie z poczuciem winy,- należy pomóc ojcu zająć właściwe miejsce.

Jak pomóc w okresie pozornego przystosowania się?

Mechanizmy obronne:

- Przyjmowanie przez rodziców nieprawdy o niepełnosprawnym dziecku i sytuacji. - Szukanie winnego ( przebaczenie winnym). - Fałszywe oczekiwanie na wyleczenie dziecka. - UCZCIWE TRAKTOWANIE RODZINY: nie wolno dawać im nieprawdziwych nadziei.

Rodzice potrzebują pomocy w akceptacji sytuacji i dziecka z jego niepełnosprawnością.

Jak pomóc w okresie konstruktywnego przystosowania się do sytuacji?

Zastanowienie się nad kwestiami: - jakie są realne przyczyny niepełnosprawności dziecka - jakie jest wpływ niepełnosprawności na rozwój psychiczny dziecka oraz na rodziców i rodziny - jak należy postępować z dzieckiem - jaka jest jego przyszłość

Obecność niepełnosprawnego dziecka zaczyna sprawiać radość, a praca z nim satysfakcję.

  Wnioski: 

1) Tylko rodziny, które doszły do konstruktywnego przystosowania są w stanie wyjść z paraliżującego kręgu przeżyć i skutecznie pomóc dziecku.

2) Żadna instytucja społeczna czy medyczna nie pomoże tak skutecznie dziecku niepełnosprawnemu intelektualnie w jego rozwoju jak pozytywnie nastawiona rodzina, gdzie dziecko niepełnosprawne jest pełnosprawnym elementem układu rodzinnego.

3) Wspólnota kościoła może pomóc rodzinie w łagodnym przejściu od szoku emocjonalnego do konstruktywnego przystosowania się do sytuacji.