12. Przesłanie zdobywcy dusz

1. Dlaczego potrzebuję zbawienia?

Człowiek jest grzeszny, zgubiony, tak więc zbawienie jest konieczne. „Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył” (Iz 53,6).

„Nie ma ani jednego sprawiedliwego, nie masz, kto by szukał Boga; Wszyscy zboczyli, razem stali się nieużytecznymi, nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego” (Rz 3,10).

„Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (Rz 6,23).

Słowo Boże bardzo jasno wskazuje, że wszyscy są grzesznikami, tak więc wszyscy potrzebują przebaczenia.

 2. Tragiczne konsekwencje grzechu

Grzech oddziela nas od Boga i ma tragiczne konsekwencje w życiu teraźniejszym i przyszłym. Apostoł Paweł powiada: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie Panu naszym” (Rz 6,23).

„Wtedy król rzekł sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go do ciemności zewnętrznej; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt 22,13).

3. Jak Bóg przygotował mi zbawienie?

Bóg kocha człowieka i przez swojego umiłowanego Syna Jezusa Chrystusa na krzyżu przygotował zbawienie dla każdego człowieka. 

„Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rz 5,8).

Człowiek przez swój grzech zasłużył sobie na śmierć wieczną, dlatego Chrystus z miłości do człowieka zechciał zająć nasze miejsce i ponieść karę za nasze grzechy. W ten sposób nasze grzechy zostały anulowane.

„I są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów” (Rz 3,24-25).

Jest tylko jeden Zbawiciel. „Ja jestem drogą, prawdą i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca, jak tylko przeze mnie” (Jan 14,6).

Śmierć Chrystusa na krzyżu jest jedynym lekarstwem na grzech i na wszystkie potrzeby człowieka. Śmierć Chrystusa była więc konieczna, aby odkupić grzechy ludzkości.

Odkupienie ludzkości stało się z chwilą, gdy niewinny Syn Boży dobrowolnie wziął na siebie winę człowieka i przelał swoją świętą krew dzięki czemu winny człowiek został uniewinniony.

„Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1 Jan 1,7).

4. Co mam uczynić, abym był zbawiony?

Zbawienie przez Jezusa już zostało dokonane. Człowiek, aby otrzymać je musi spełnić Boże wymagania pokuty i wiary.

Jezus w Ewangeliach wzywał: „Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mk 1,15).

 Pokuta - upamiętanie jest szczerym, z głębi serca wypływającym smutkiem, który sprawia, że człowiek odwraca się od grzechu.

Syn marnotrawny, kiedy zrozumiał swój błąd powiedział: „Wstanę i pójdę do ojca mojego i powiem mu: Ojcze zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie” (Łk 15,18). Następnie: „Wstał i poszedł do ojca swego” (Łk 15,20).

Decyzja o zmianie swojego życia jest bardzo ważną częścią pokuty. Bez tej decyzji upamiętanie nie jest pełne. „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, Bóg jest wierny i sprawiedliwy i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 Jan 1,9).

Drugim warunkiem przyjścia zbawienia jest wiara - zaufanie Bogu, że ofiara, którą złożył Jezus Chrystus jest wystarczająca, aby obmyć wszystkie grzechy.

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, ażeby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jan 3,16).

Kiedy syn marnotrawny wrócił do ojca, czytamy: „A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go jego ojciec, użalił się i pobiegłszy rzucił mu się na szyję, i pocałował go” (Łk 15,20).

Bóg oczekuje na każdego pokutującego grzesznika i „całe niebo się raduje, kiedy jeden grzesznik się nawróci”.

5. Kiedy dostępuję zbawienia?

Zbawienie jest nam darowane i kiedy przyjmujemy ten dar otrzymujemy zbawienie. Gwarantuje nam to Pismo Święte. „Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie” (Rz 10,13).

„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was; Boży to dar” (Ef 2,8). „Tym zaś, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego” (Jan 1,12).