...Ojciec wasz niebieski wie... (Mt. 6, 32)

Ktoś zwiedzając szkołę dla głuchoniemych, napisał na tablicy pytania dla dzieci. Jedno z pytań brzmiało: „Dlaczego Bóg stworzył mnie z darem słuchu i mowy, a was głuchymi i niemymi?”

To pytanie było strasznym ciosem dla małych dzieci. Siedziały nieruchome, jakby sparaliżowane tym przeraźliwym słowem: „Dlaczego?” Po chwili wstała mała dziewczynka. Z drżącymi wargami i z oczyma pełnymi łez podeszła do tablicy, wzięła kredę i zdecydowanie napisała drogocenne słowa: „Zaprawdę, Ojcze – takie było Twoje upodobanie”. Co za odpowiedź! Podnosi ona nas ku górze. Podkreśla wieczną prawdę, której mogą zaufać zarówno najdojrzalsi wierzący jak i najmłodsze dziecko Boże – prawdę, że Bóg objawia się nam jako Ojciec.

Czy ta prawda jest również dla ciebie? Czy rzeczywiście wierzysz temu? Jeśli tak, to twoja wiara uspokoi cię oraz przyniesie uczucie pokoju i ojcowskiej miłości w najtrudniejszych sytuacjach.

Wierzę, że przyjdzie dzień, jakkolwiek jest może jeszcze daleko, kiedy wszystko zrozumiemy, i że te posępne tragedie, zaciemniające obecnie nawet przestrzeń nieba – zajmą swoje miejsce w wielkim planie tak wspaniałym, tak radosnym, że usta nasze od podziwu i zachwytu napełnią się wielką chwałą i sławieniem Stwórcy.