Na temat zbawienia napisano wiele książek. Praktycznie każdy Kościół ma swoje doktryny i nauczanie na temat zbawienia. Zbawienie jest to dar Bożej łaski przekazany dla każdego człowieka: Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka (Rzym. 1,16); który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy (I Tym. 2,4).

Wymienione wyżej wersety bardzo jasno potwierdzają prawdę dotyczącą zbawienia, które jest przekazane każdemu człowiekowi. Cena, która została poniesiona dla zbawienia opisana została następującymi wersetami: I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą nad królami ziemskimi. Jemu, który miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją (Obj. 1,5); Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu (I Jana 1,7); W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego (Efez. 1,7).

Ofiara została złożona w imię miłości Pana Boga do człowieka: Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie,  aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo,  aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany (Efez. 4,25-27).

Jednocześnie darowane zostało ludzkości imię, w którym jest zbawienie: I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni (Dz. 4,12).

Zadaniem człowieka jest więc:

Uwierzyć: Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny (Jan 3,16);

Upamiętać się: I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii (Mar. 1,15); Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze (Dz. 3,19);

Przyjąć chrzest wiary: Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony (Mar. 16,16);

Na nowo się narodzić: Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego (Jan 3,5);

Prowadzić życie zgodne z Ewangelią : Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka (Rzym. 1,16).

Gdyby zbawienie było udziałem wszystkich ludzi, dlaczego znajdujemy w Biblii następujące miejsca: Jak napisano: Jakuba umiłowałem, a Ezawem wzgardziłem. Cóż tedy powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Bynajmniej. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy to od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego (Rzym. 9,13-16); I nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście (Efez. 2,5); Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar (Efez. 2,8); Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa (I Tes. 5,9); My jednak powinniśmy dziękować Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę (II Tes. 2,13)?

Zacytowane wyżej fragmenty Bożego Słowa dość wyraźnie uświadamiają nam, że nie wszyscy otrzymają zbawienie. Zbawienie jest darem Bożym i nie ma możliwości, aby omijając dar Boży samemu zbawienie osiągnąć. Sięgnijmy jeszcze do innych miejsc Biblii: Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;  nie z uczynków, aby się kto nie chlubił (Efez. 2,8-9).

Pan Bóg posiada zdolność przewidzenia działania człowieka, dlatego ma możliwość objawiać rzeczy przyszłe: Wszak byłoby pogodne, gdybyś czynił dobrze, a jeśli nie będziesz czynił dobrze, u drzwi czyha grzech. Kusi cię, lecz ty masz nad nim panować (I Mojż. 4,7);

Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swoich (Łuk. 22,32).

Zbawienie nie jest możliwe bez Jezusa i jego ofiary na Golgocie, bez łaski i przebaczenia, bez Boga i Bożego powołania. Słowa zmiłuje się nad kim się zmiłuję przypominają nam kto jest decydentem i kto ma moc zbawienia. Bożym zamysłem nie jest wrzucenie człowieka do jeziora ognistego. W związku z powyższym krew Pana Jezusa została wylana za każdego człowieka: I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii (Mar. 1,15).

Zbawienie darowane z łaski Pana Jezusa jest dostępne dla wszystkich, lecz nie wszyscy z niego skorzystają. I tu możemy doświadczyć potęgę i niezmierzoną wielkość Pana Boga, który ma możliwość przewidzieć jaki krok uczyni człowiek, a tym samym może też wydać świadectwo o człowieku z dużym wyprzedzeniem.

Znajdujemy wiele nauk dotyczących ludzi, którzy skorzystali z obietnic Bożych, a następnie nie dotrzymali wierności Panu. Bóg, będąc pełen miłości i sprawiedliwości, powiedział, że karą za grzech jest śmier

i jest w tym postanowieniu bardzo konsekwentny. Przeanalizujmy kilka sytuacji, w których powyższe słowa miały zastosowanie:

- Izrael: Albowiem otępiało serce tego ludu, Uszy ich dotknęła głuchota, Oczy swe przymrużyli, Żeby oczami nie widzieli uszami nie słyszeli, I sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, A ja żebym ich nie uleczył (Dz. 28,27). Proszę zwrócić uwagę, ile razy Bóg czekał i prosił Izraela aby nie schodzili z Bożej drogi a Izrael i tak robił swoje. Boże postanowienie brzmiało wyraźnie: nie wysłucham ich wołania, muszą otrzymać należytą karę. Wyjaśnia nam Nowy Testament: A ponieważ nie uważali za wskazane uznać Boga, przeto wydał ich Bóg na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi (Rzym. 1,28).

- Ludzie zbawieni: I zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego, gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko (Hebr. 6,5-6). Ten stan rzeczy jest konsekwencją nieposłuszeństwa, zlekceważenia Bożej miłości i świadomego odrzucenia zbawiennej łaski Bożej.

- Aniołowie: Lecz byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na się rychłą zgubę. I wielu pójdzie za ich rozwiązłością, a droga prawdy będzie przez nich pohańbiona. Z chciwości wykorzystywać was będą przez zmyślone opowieści; lecz wyrok potępienia na nich od dawna zapadł i zguba ich nie drzemie. Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy do otchłani, umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd (II Piotra 2,1-4).

Człowiek, świadomie odwracając się od Boga i lekceważąc zbawienną łaskę, odrzucając Pana Boga i Jego propozycje, staje w rzędzie ludzi, o których pisze apostoł Paweł: Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję (Rzym. 9,15). Szukać po raz kolejny łaski Bożej może być bardzo trudno, albowiem Pan Bóg nie da się z siebie naśmiewać: Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie (Gal. 6,7).

Naszym zadaniem jest więc bojowanie w modlitwach i aktywne szukanie oblicza Bożego. Apostoł Jan pociesza nas dodając otuchy: Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy (I Jana 2,1).

Na koniec jeszcze jedna istotna myśl - należy odróżnić łaskę zbawienną daną wszystkim ludziom, a powołanie do szczególnego zadania w Kościele Jezusa Chrystusa.

DPZ-3/2010