"Biskup zaś ma być nienaganny..." (1 Tym. 3,2)

Mąż Boży jest to człowiek cieszący się dobrą opinią. Cecha ta wymieniona jest zarówno w liście do Tymoteusza (3,2), jak i w liście do Tytusa (1,6-7). W Liście do Tytusa Paweł nawet dwukrotnie wymienia tę cechę.

Paweł traktował ją w swych listach jako fundament całej sprawy. Była ona niejako wstępnym założeniem apostoła, jego myślą przewodnią, nawiązującą do innych cech, jakie zamierzał wymienić w następnej kolejności.

Niemniej jednak ta wymieniona w obu listach cecha nie jest nowym pojęciem w Nowym Testamencie. Kiedy w Jerozolimie pojawiły się pewne problemy o charakterze organizacyjnym, apostołowie polecili, aby wybrać siedmiu mężów, "mających dobre świadectwo" do pracy w rozwiązywaniu problemu podziału żywności (Dz. Ap. 6,3).

Kiedy Paweł przybył później do Listry podczas swej drugiej podróży misyjnej, usłyszał o Tymoteuszu jako o człowieku mającym "dobre świadectwo" (Dz. Ap. 16,2). Innymi słowy Tymoteusz cieszył się dobrą opinią.

Zwróćcie uwagę na trzy rzeczy. Po pierwsze ludzie rozmawiali o Tymoteuszu. Dobra opinia wywołuje więc oddźwięk w postaci pozytywnych wypowiedzi innych ludzi.

Po drugie pozytywna opinia o Tymoteuszu nie wypływała tylko od jednego człowieka. Dobrym sprawdzianem tego, czy człowiek ma dobrą opinię, jest fakt, ilu ludzi mówi o nim pozytywnie. Każdy z nas ma jednego lub dwóch stronniczych przyjaciół. Lecz co mówią o nas ludzie ogólnie? Oto istotny sprawdzian naszej opinii.

I po trzecie, ludzie mówili o Tymoteuszu zarówno w Listrze jak i Ikonium, to znaczy nie tylko w jednym miejscu. Tymoteusz cieszył się więc dobrą opinią zarówno w domu, jak i poza nim. Słysząc tak powszechną zgodność opinii nabieramy głębszego przekonania co do rzeczywistej wartości danego człowieka. Opinia jaką cieszył się Tymoteusz, wywarła na Pawle duże wrażenie. Dlatego chciał on, aby właśnie ten człowiek "udał się z nim w drogę" (Dz. Ap. 16,3).

Potrzeba czasu na wyrobienie dobrej opinii. Niemniej jednak jest to cel, do którego powinien dążyć każdy chrześcijanin nie wyłączając ciebie. Powinno być to właściwie rezultatem normalnego procesu wzrostu i rozwoju duchowego człowieka. I na odwrót: chrześcijanin mający słabą opinię odznacza się cechami nie odpowiadającymi zasadom etyki chrześcijańskiej, a nawet temu, co uważa się powszechnie za dojrzałość charakteru.

ROZPOZNANIE CZŁOWIEKA O DOBREJ OPINII

Dyskutując z innymi chrześcijanami na temat dobrej opinii zapytałem ich, jak wyobrażają sobie chrześcijanina cieszącego się dobrą opinią, jakimi słowami mogliby go scharakteryzować. Oto wyniki naszej dyskusji:

Jest to miły człowiek.Jest uczciwy: powierzyłbym mu moje konto bankowe. Jest wrażliwy.Promieniuje od niego Chrystus. Jest dobrym ojcem. Kocha ludzi - żonę, rodzinę, każdego. Ciężko pracuje. Jest przede wszystkim pokorny. Dotrzymuje słowa.

Nie ma w nim egoizmu, ani zarozumiałości. Czujesz się dobrze w jego towarzystwie. Mógłbym polecić go do wykonania niemal każdego zadania. Nie sprawi ci zawodu. Nie oszuka cię. Nie jest oportunistą.

Nie wykorzystuje ludzi do swoich osobistych celów.Wie do czego zmierza, przewidująco planuje. Jest uważający i serdeczny. Jest szlachetny. Potrafi umiejętnie wykorzystać swój czas i talent.

Jest zawsze opanowany. Nigdy nie traci zimnej krwi. Jest konsekwentny. Uznaje i respektuje autorytet. Jest wytrwały i nieustępliwy w działaniu. Przyznaje się do winy, gdy popełni błąd. Lubi się uczyć. Nie wyolbrzymia swoich cierpień. Jest rzetelnym człowiekiem. Wiadomo, o czym myśli. Jest jednak ostrożny w tym, co mówi i do kogo mówi.

Interesujące, że ta lista przymiotów, powstała w wyniku dość spontanicznej dyskusji, jest pod wieloma względami bardzo podobna do listy cech wymienionych przez Pawła w pierwszym liście do Tymoteusza (rozdział 3) i do Tytusa (rozdział 1). Prawdopodobnie nie jest to dziwny zbieg okoliczności, bo skoro Paweł użył wobec męża Bożego określenia "nienaganny", a następnie wymienił konkretne elementy tej nienaganności, to chyba naturalne, że poddobną do Pawłowej listę cech można uzyskać w wyniku zbiorowej dyskusji na temat: "Co składa się na dobrą opinię".

PROJEKT OSOBISTY

Niniejszy projekt osobisty ma na celu wprowadzić cię w istotę zagadnień poruszonych w naszym studium i pomóc ci w wyrobieniu sobie dobrej opinii.

Stopień A

Zadaj sobie uczciwie pytanie, jakie masz dowody na to, że posiadasz dobrą opinię? Pomogą ci następujące pytania:

1. Czy robię pozytywne wrażenie na osobach, z którymi najwięcej w życiu przebywam - na mojej żonie, dzieciach, znajomych?

Uwaga: Opinie tych, którzy nie znają cię zbyt dobrze, nie są miarodajne. Mogą być bardzo powierzchowne. Jeśli tacy ludzie pochlebnie wyrażają się o twoim wyglądzie zewnętrznym, sposobie wysławiania się lub o innych zewnętrznych aspektach twojej osobowości, może to, ale nie musi świadczyć o tym, kim jesteś naprawdę.

• Czy coraz więcej ludzi szuka mego towarzystwa i dzieli się ze mną swoimi przeżyciami? Czy ludzie zwierzają się mi ze swoich spraw intymnych?
• Czy moje stosunki z ludźmi układają się coraz lepiej w miarę tego, im dłużej i bliżej znają mnie oni? Czy też moja przyjaźń do nich słabnie, a życzliwość staje się coraz bardziej wymuszona w miarę tego, im lepiej wiedzą, jaki jestem naprawdę?
• Czy grono moich przyjaciół ciągle się powiększa? Czy wzrasta liczba ludzi podziwiających mnie i darzących zaufaniem?
• Czy ludzie polecają mnie do wykonywania trudnych zadań bez obawy, że zawiodę ich nadzieje?

Stopień B

Jeśli nie jesteś pewny, czy udzielone przez ciebie odpowiedzi są obiektywne, usiądź ze swoją żoną - mężem lub bliskim przyjacielem, prosząc jego (ją), aby zechciała uczciwie pomóc ci w ocenie ich prawidłowości.

Uwaga: Gdy przerobisz stopień A i stopień B, będzie ci znacznie łatwiej kontynuować pozostałą część naszego studium. Być może dojdziesz do wniosku, że projekt ten nie jest zbyt przyjemny, lecz pamiętaj, że wszelka obawa co do tego, co usłyszysz o sobie od innych, może negatywnie odbić na twoim dalszym życiu chrześcijańskim. Duchowa pycha i egoizm to bariera trudna do pokonania lecz kiedy uczynisz pierwsze kilka kroków, znajdziesz się na właściwej drodze do dojrzałości duchowej.