Kto sieje duchowi, z ducha żąć będzie żywot wieczny. (Gal. 6, 8)

Sianie ma pozór straty, gdyż składamy w ziemi dobre ziarno, aby go więcej nie zobaczyć. Sianie w duchu wydaje się nierealne, bo pracując z samozaparciem, pozornie nic nie otrzymujemy w zamian. Wszelako, gdy siejemy duchowi, pałając pragnieniem życia dla Boga, wypełnienia Jego woli i oddania Mu czci, nie sialiśmy daremnie. Życie pełne - żywot wieczny, będzie nagrodą naszą. Cieszymy się już na ziemi poznaniem Boga, obcując z Nim, radując się błogosławieństwem Bożym. To życie płynie dalej, jak wciąż pogłębiający się, stale poszerzający się potok, aż w końcu uniesie nas do oceanu bezgranicznej błogości, gdzie życie w Bogu będzie naszym działem na wieki.

Daj nam, Panie, dzisiaj siać nie ciału, którego żniwo jest zgnilizną, ale pozwól nam, w świętym przezwyciężaniu samych siebie, żyć dla Bożych, czystych celów; daj nam szukać Ciebie Samego - Pana naszego w posłuszeństwie, wobec pełnego łaski, Ducha Jego. Będzie to cudowne żniwo, gdy żąć będziemy żywot wieczny! Snopy swoje zwieziemy z radością do gumna wiecznego! Jakąż ucztą dla nas będzie to żniwo! Boże Ojcze nasz, dla Syna Twego Umiłowanego, daj nam mieć udział w tym święcie!