Otrzymawszy chrzest w Duchu Świętym, mając Ojcowską pieczęć w Duchu Świętym, Biblia wprowadza nas w nauczanie o darach duchowych. Apostoł Paweł mówi bardzo wyraźnie, kto jest tym, który udziela darów, kto obdarowuje darami Ducha Świętego: Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce (I Kor. 12,11). Duch Święty, który napełnił człowieka, rozpoczyna swoją suwerenną pracę wprowadzając go w coraz głębszą jedność duchową z Bogiem oraz przekazując moc i siłę do wykonania zadania Pana Jezusa opisanego w Ewangelii Marka: I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu (Mar. 16,15).

Moim zamiarem nie jest wyczerpać ten temat niniejszym artykułem ale pragnę jedynie pobudzić nasze serca do zatrzymania się nad wspaniałymi Bożymi obietnicami, którymi Pan pragnie wyposażać swoje dzieci.

Pan Jezus, wydając powyższe polecenie, postanowił też uzbroić swój lud w moc pochodzącą z Nieba, gdyż rywalem w tej walce nie jest człowiek, ale przeciwnik Bożej prawdy - szatan. Duch Święty biorący udział w zmianie naszej natury, przygotowuje nas też do przyjęcia natury Pana Jezusa, co potwierdza nam apostoł Piotr słowami: Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę
i cnotę, przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość (II Piotra 1,3-4).

Dary Ducha Świętego umożliwiają nam prowadzenie pracy Bożej w autorytecie i mocy Pana Boga. Cytując br. Dymitra Bespałowa czytamy: „Bez darów i działania Ducha Świętego Kościół nigdy nie wykona zleconego mu przez Chrystusa posłannictwa. Ewangelia jest nadzwyczajną wieścią i wykonuje nadzwyczajne dzieło w sercach i duszach ludzkich oraz działa przez nadzwyczajną siłę Ducha Świętego. Gdyby Ewangelia działała przez naturalne zdolności ludzkie, wówczas chwała przypisana zostałaby ludziom. Gdy jednak słabi lecz pełni siły i mądrości Ducha Świętego ludzie głoszą Ewangelię, a Pan Bóg potwierdza ich, służbę wówczas On otrzymuje chwałę, bo jest jej godzien…. Nie ma sposobu, którym można lepiej uwielbić i wywyższyć Boga, jak przez siłę i namaszczenie Duchem Świętym…. Dary Ducha Świętego są główną częścią służby. Tylko przy ich pomocy sługa Boga wykona to, co Bóg mu zlecił. Dary są związane z wielką odpowiedzialnością nałożoną przez Boga. Sekret służby kryje się w pokorze i uniżeniu ducha. Tylko poświęceni i w pełni oddani Bogu mężowie mogą rozpocząć, kontynuować i szczęśliwie zakończyć służbę wyznaczoną im przez Boga”.

W historii Kościoła Pana Jezusa musimy jednakże ze smutkiem odnotować pewne wypaczenia, a niejednokrotnie też i zabłądzenia duchowe. Jakie są najczęstsze tego przyczyny?

Podstawową przyczyną jest wyjście poza ramy nauczania biblijnego. Działanie Ducha Świętego nie może odchodzić od nauki Biblii. Nie można tłumaczyć jakiegokolwiek działania modnym dzisiaj stwierdzeniem: I co z tego, że Biblia nie potwierdza tej czy innej rzeczy, która się uwidacznia w działaniu? Słyszymy następujące stwierdzenia: Bracie, to jest nowe objawienie, to jest nowe działanie, to wynika że zmiany kultury, itd.! Pamiętajmy, że każde działanie niezgodne z Biblią jest już zabłądzeniem i odejściem od zdrowej nauki Pana Jezusa. Konsekwencją tego jest brak owoców przynoszonych w autorytecie Ducha Świętego, zgodnych z listem do Galacjan (por. Gal. 5,22).
Prowadzi to do duszewnej, a nie duchowej pracy i służby w Ewangelii, gdzie decyzje podejmuje człowiek a nie Duch Święty.

Przystąpmy zatem do omawiania poszczególnych darów Ducha Świętego. Jednak zanim przejdziemy do darów wymienionych w liście do Koryntian, wspomnijmy jeden wspaniałym dar, w który powinien być wyposażony każdy zbawiony człowiek. To właśnie Duch Święty jest tym, który wprowadza ten dar do serca człowieka. Więc jaki to jest dar? Sięgnijmy do listu do Rzymian:
A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany (Rzym. 5,5). Miłość jest tym darem który otrzymujemy i nad którym musimy ciągle pracować, który wchodzi wraz ze zbawionym do bram Królestwa Bożego.

Miłość, ten wspaniały Boży dar wypełniający serce człowieka, prowadzi nas w zbawcze ramiona Jezusa Chrystusa. Mimo tego, że nie jest ona wymieniona wśród dziewięciu darów Ducha Świętego, jest ona bardzo ważnym darem udzielanym wszystkim, dokładnie jak łaska zbawienna. Jednak nad miłością, którą otrzymujemy od naszego Pana, musimy także popracować.

Przejdźmy teraz do 1 listu do Koryntian i przeanalizujmy poszczególne dary Ducha Świętego: A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi. Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha (1) mowę mądrości,drugi przez tego samego Ducha (2) mowę wiedzy, inny (3)  wiarę w tym samym Duchu, inny (4) dar uzdrawiania w tym samym Duchu. Jeszcze inny (5) dar czynienia cudów,inny (6) dar proroctwa, inny (7) dar rozróżniania duchów, inny (8) różne rodzaje języków, inny wreszcie (9) dar wykładania języków. Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce (1 Kor. 12,7-11).

Biblia bardzo jednoznacznie nakazuje tym, którzy zostali ochrzczeni w Duchu Świętym, aby zabiegali o dary Ducha Świętego: Dążcie do miłości, starajcie się też usilnie o dary duchowe, a najbardziej o to, aby prorokować (I Kor. 14,1). W zacytowanym wersecie jest użyta liczba mnoga, wskazująca na zadanie całego Kościoła, który powinien zabiegać o dary, oczekując, aby Duch Święty rozdzielił je zgodnie ze swoją wolą: Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce (I Kor. 12,11). Jest też wyjątek w zakresie modlitwy o dary Ducha Świętego, w którym użyta jest liczba pojedyncza: Dlatego ten, kto mówi językami, niechaj się modli o dar wykładania ich (I Kor. 14,13). Każdy kto otrzymał dar innych języków winien bojować o dar tłumaczenia. Na podstawie powyższych miejsc zauważamy więc jedną zasadniczą prawdę dotyczącą darów Ducha Świętego: należy bojować i prosić aby został w nie wyposażony zbór, zgodnie z wolą Ducha Świętego, samemu być gotowym i oddanym do dyspozycji Boga, z wyjątkiem daru tłumaczenia języków, o który należy prosić zgodnie w powyższą myślą.

Ogólnie dary Ducha Świętego można podzielić na trzy grupy:

• Dary objawienia: mowa mądrości, mowa wiedzy, dar rozróżniania duchów.
• Dary mocy (siły): wiara, dar uzdrawiania, dar czynienia cudów.
• Dary natchnienia: inne języki, tłumaczenia języków, proroctwo.

I. Dar mądrości

Jako pierwszy dar, apostoł Paweł wymienił dar mądrości. To nam pokazuje jak ważna jest mądrość w budowie Kościoła Pana Jezusa. Mądrość jest bardzo ściśle połączona z bardzo ważnym elementem natury chrześcijanina, jakim jest „bojaźń Pańska”: Początkiem mądrości jest bojaźń Pana; Wszyscy, którzy ją okazują, są prawdziwie mądrzy. Chwała jego trwa na wieki (Ps. 111,10); Początkiem mądrości jest bojaźń Pana, a poznanie Świętego - to rozum (Przyp. 9,10). Bez posiadania Bożej mądrości nie ma możliwości prawidłowego wzrastania. Mądrość Boża jest potrzebna do biblijnego korzystania z pozostałych darów.

Mądrość Bożą można podzielić na mądrość, w którą każde dziecko Boże powinno być wyposażone, mądrość potrzebną do codziennego życia, umożliwiającą nam chodzenie z naszym Panem, prowadzącą do rozróżniania pomiędzy dobrem a złem: A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe (Rzym. 12,2). Ten rodzaj mądrości nabywamy poprzez zagłębianie się w Słowo Boże, prowadzenie życia modlitwy i postu oraz chodzenie przed Panem w bojaźni Bożej zgodnie z nauczaniem Biblii.

Drugi rodzaj mądrości, to mądrość będąca darem Ducha Świętego potrzebna do budowania Kościoła Pana Jezusa. Wspaniałym przykładem Bożego wyposażenia mądrością do budowania
i umacniania państwa Izrael jest król Salomon, który prosił Boga o mądrość: W Gibeonie ukazał się Pan Salomonowi nocą we śnie. I rzekł Bóg: Proś, co ci mam dać?..... Daj przeto twemu słudze serce rozumne, aby umiał sądzić twój lud, rozróżniać między dobrem i złem, inaczej bowiem któż potrafi sądzić ten twój ogromny lud?  I podobało się to Panu, że Salomon prosił o taką rzecz. Toteż rzekł Bóg do niego: Dlatego, że o taką rzecz prosiłeś, a nie prosiłeś dla siebie ani o długie życie, ani nie prosiłeś dla siebie o bogactwo, ani nie prosiłeś o śmierć dla twoich wrogów, lecz prosiłeś o rozum, aby umieć być posłusznym prawu, przeto uczynię zgodnie z twoim życzeniem: Oto daję ci serce mądre i rozumne, że takiego jak ty jeszcze nie było przez tobą i takiego jak ty również po tobie nie będzie (I Król. 3,5).

Mądrość wspaniale działa podczas obrony prawdy Ewangelii, co pokazał nam Pan Jezus, gdzie podczas rozmowy z faryzeuszami odpowiadał na ich podstępne pytania: I wysłali do niego uczniów swoich wraz z Herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej w prawdzie uczysz, i na nikim ci nie zależy, albowiem nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam przeto: Jak ci się zdaje? Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie? A Jezus, poznawszy ich złośliwość, rzekł: Czemu mnie kusicie, obłudnicy? Pokażcie mi monetę podatkową; a oni przynieśli mu denar. I rzecze im: Czyja to podobizna i czyj napis?  Powiadają: Cesarza. Wtedy mówi do nich: Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu.  A gdy to usłyszeli, zdziwili się, po czym opuścili go i odeszli (Mat. 22,16). Podobne działanie mądrości można też zauważyć w służbie apostołów: A widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem;  patrząc zaś na człowieka uzdrowionego, który stał z nimi, nie wiedzieli co odpowiedzieć (Dz. 13,14). Jak można zauważyć, sługa Boży niejednokrotnie znajduje się w takiej sytuacji, gdzie bez mądrości Bożej nie jest w stanie znaleźć drogi wyjścia. Mądrość, która jest darem, działa zawsze dokładnie i w oznaczonym czasie, nie spóźnia się i nie przyspiesza. Uczy oczekiwać na Boże prowadzenie w słowie mądrości. Mądrość Boża odkrywa, objaśnia i wprowadza w głębię praktycznego przełożenia Biblii w codzienne nasze życie. Jest darem Ducha Świętego, który otrzymujemy nie na podstawie nabywania podręczników lub pisania rozpraw naukowych, lecz z Ducha Świętego. Mądrość Boża umie wykorzystać mądrość ludzką dla Bożej sprawy. Tym darem Duch Święty wyposaża powołanych przez niego pracowników dla budowania królestwa Bożego. Mądrość ludzka natomiast bardzo często wprowadza człowieka w próżność, a tym samym zamyka się na Boże działanie. Stąd też apostoł Paweł poczytał mądrość ludzką, niepodporządkowaną mądrości Bożej, za „śmiecie”. Ten dar szczególnie jest potrzebny pracownikom na Bożej niwie: biskupom, pastorom, nauczycielom, kaznodziejom, itp.

II. Mowa wiedzy

Dar wiedzy, który otrzymuje się w wyniku obdarowania przez Ducha Świętego, jest to obdarowanie Bożą wiedzą. Jest to inaczej mówiąc objawienie Boga w naszym życiu. Jeżeli połączy się mądrość i wiedzę, to te dwa dary czynią z człowieka kogoś bardzo błogosławionego przez Boga, człowieka który może prowadzić Boży lud do bram Królestwa. Nie można mylić wiedzy nabytej w wyniku intelektualnych zdolności człowieka, rozwoju czy też potężnej pracy nad sobą, włączając w to nawet znajomość Biblii. Biblijna wiedza jest potrzebna do obrony czystości Ewangelii, może przejawiać się tylko w czystym i świętym człowieku. Spotkaliśmy już niejednokrotnie świadectwa ludzi, którzy przyszli pierwszy raz do zboru i ku swemu przerażeniu zadawali sobie pytania skąd ten kaznodzieja dzielący się Słowem Bożym zna ich życie, przecież mówi i czyta takie miejsca z Biblii, które obnażają ich postępowanie czy myśli. Po prostu jest to zasługa Ducha Świętego.

Wiedza Boża jest objawieniem Boga, które przejawia się podczas prowadzenia Bożego dzieła: kazanie, świadectwo, rozmowa duszpasterska, prowadzenie nauczania, przybliżanie słowa proroczego. Dar wiedzy objawia wolę Bożą w danej sytuacji i prowadzi do jednego celu, tj. uwielbienia Boga i zbawienia człowieka. Stąd też apostoł Paweł napisał: Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę.  Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej (I Kor. 2,11-16). Wiedza, zmysł Chrystusowy jest to Boży dar.

Należy rozróżnić wiedzę nabytą i wiedzę otrzymaną jako dar Ducha Świętego, nie oznacza tylko oczekiwania na Boże działanie. Każdy otrzymany jest wynikiem Bożej łaski i usilnej pracy człowieka. Ta myśl prowadzi nas do Biblii.

III. Dar wiary

Wiara jest tematem bardzo bliskim człowiekowi. Nie można podobać się Bogu nie wierząc w Niego. Słowo Boże mówi o wierze martwej i żywej. Jakub w bardzo prosty sposób wyjaśnia czym się różni wiara martwa od żywej: Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa? (Jak. 2,20) i w. 26: Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa.

Odpowiedź jest jednoznaczna:

Wiara martwa, jest to wiara bez uczynków która posiada także sam szatan: Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą (Jak. 2,19);

Wiara żywa, jest towiara połączona z uczynkami i posłuszeństwem woli Bożej: Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała (Jak. 2,22).

Mówiąc o łasce zbawiennej mamy z kolei do czynienia z wiarą, którą możemy nazwać wiarą zbawienną.

Oto kilka przykładów biblijnych:

• A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom(Dz. 16,31);
• Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny (Jan 6,47);  
• Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony (Mar. 16,16).

W Biblii zauważamy także wiarę, która jest przekazana świętym i ułaskawionym, wiarę dającą prawo usprawiedliwienia: Umiłowani! Zabierając się z całą gorliwością do pisania do was o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i napomnieć was, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym (Judy 1,3). Widzimy też wiarę, o którą trzeba się troszczyć i zabiegać: zachowując wiarę i dobre sumienie, które pewni ludzie odrzucili i stali się rozbitkami w wierze (I Tym. 1,19); Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy; niektórzy, ulegając jej, zboczyli z drogi wiary i uwikłali się sami w przeróżne cierpienia. Ale ty, człowiecze Boży, unikaj tego, a zabiegaj o sprawiedliwość, pobożność, wiarę, miłość, cierpliwość, łagodność (I Tym. 6,10-11). Wspomniana wiara jest Bożą drogą prowadzącą do usprawiedliwienia we krwi Pana Jezusa, która zaczyna się w momencie otworzenia się na Słowo Boże: Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają (Hebr. 11,6),

Wiara, która jest darem Ducha Świętego jest wiarą innego rodzaju niż wymienione wyżej. Każdy, kto posiada ten dar, otrzymuje od Boga potwierdzenie, zauważalne w konkretnym działaniu. To wiara daje prawo do budowania w imieniu Pana Jezusa Kościoła w Bożym autorytecie. Jest to wiara, która wypowiadane słowa zamienia w czyn i działanie, wiara która zostaje potwierdzona Bożą mocą, która kieruje wskazując kiedy, gdzie i jakie zadanie należy wykonać. Wspaniałym przykładem działania daru wiary jest uzdrowienie chromego, choć niektórzy przypisują to darowi uzdrowienia:
I rzekł Piotr: Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, chodź! I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go; natychmiast też wzmocniły się nogi jego i kostki, i zerwawszy się, stanął i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, przechadzając się i podskakując, i chwaląc Boga (Dz. 3,6-9). Dar wiary powoduje, że to co dotąd było niewidzialne dla człowieka, stało się widzialnym w duchowej służbie. Dar wiary pozwala na dostrzeganie Bożego rozwiązania ponad przeszkodami, niezależnie od tego jaka jest aktualnie sytuacja, wciąż wskazując na wolę Bożą, w którą zostaje się wprowadzonym przez siłę i moc Boga. Dar wiary zawsze przynosi takie rozwiązanie, w którym przejawia się autorytet Ducha Świętego. To co niemożliwe staje się realne
w Jezusie Chrystusie. Aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej (I Kor. 2,5).

c.d.n.

DPZ-5/2010